Το στοιχειωμένο σπίτι στα Λεχώνια σε βίντεο της Aerial Destination
Γράφει ο Αντώνης Κοτρώτσιος
Βγαίνοντας από το Βόλο για το Ν. Πήλιο σε μία στροφή του δρόμου μπαίνοντας στα Άνω Λεχώνια ένα σπίτι εκπληκτικής αρχιτεκτονικής και ομορφιάς εμφανίζεται δεξιά σου. Το σπίτι αυτό, που σχεδίασε ο Ιταλός μηχανικός Εβαριστο Ντε Κίρικο πατέρας του ζωγράφου Τζιόρτζιο, είναι ένα από τα πιο διάσημα στοιχειωμένα σπίτια στην Ελλάδα. Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι του μύθου.
Πολύ πριν την απελευθέρωση του Βόλου στις 2 Νοεμβρίου του1881 οι Τούρκοι είχαν φύγει από την περιοχή πουλώντας τις περιουσίες τους στους Έλληνες κατοίκους.Η περιοχή των Λεχωνίων το1895 συνδέθηκε σιδηροδρομικά με το Βόλο και το1900 ξεκίνησε την λειτουργία του το εργοστάσιο Μεταξουργείας του Κουτουπη και με το υπάρχον ήδη από το 1875 Μεταξουργείο του Κουκουσλη τα Λεχώνια γνωρίζουν μία άνθηση Εκεί αποφασίζουν να χτίσουν τα σπίτια τους πολλοί εύποροι ( όπως ο Κασσιοπουλος) μεταξύ των οποίων και ο Κοντός.
Ο Ν. Κοντός με την σύζυγό του Περσεφόνη και τα τέσσερα παιδιά τους ήταν οι πρώτοι ένοικοι του το1900 που τελείωσε το χτίσιμο του σπιτιού. Ο Ν. Κοντός ήταν πρόξενος της Ρωσίας με μεγάλη περιουσία σε Ρωσία Ελβετία αλλά και εδώ στην Ελλάδα. Το κακό ξεκίνησε όταν σε μικρό χρονικό διάστημα έφυγαν από τη ζωή τα τρία από τα τέσσερα παιδιά τους. Από εκεί και μετά, το σπίτι άρχισε το σπίτι να "στοιχειώνει".
Ο μύθος λέει ότι τα παιδιά δηλητηριάστηκαν από μία σαύρα που έπεσε στην καράφα με το γάλα. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι κάποιος με την βοήθεια της υπηρέτριας προσπάθησε να εξοντώσει τα παιδιά για κληρονομικούς λόγους. Βεβαια το πιο πιθανό είναι ότι πέθαναν εξαιτίας της φυματίωσης και αυτό επειδή εκείνη την εποχή ήταν ντροπιαστικό επινοήθηκε η δηλητηρίαση από σαύρα. Στο παλαιό νεκροταφείο του Βόλου υπάρχει αναπαράσταση της φονικής σκηνής. Όταν χάθηκαν ο Κωνσταντίνος η Ελένη και η Κατίνα, η οικογένεια θεώρησε καταραμένο το σπίτι και μετακόμισε στο Βόλο. Το 1920 η Θελξινόη πούλησε το σπίτι αφού είχαν ήδη πεθάνει οι γονείς της. Ο θρύλος λέει ότι όλοι όσοι έμειναν κατά καιρούς κάτι κακό τους συνέβη τροφοδοτώντας με μύθους την ιστορία αυτού του στοιχειωμένο για πολλούς σπίτι.
Το συγκεκριμένο οίκημα άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες και το1941-1944 ήταν το αρχηγείο της Γκεστάπο. Οι φωνές από τα βασανιστήρια ακούγονται ακόμη και σήμερα στα αυτιά πολλών που αναβιώνουν τον θρύλο του σπιτιού.
Το 1985. επί Μελίνας Μερκούρη. κρίνεται διατηρητέο και αγοράζεται από τον Δήμο Αρτέμιδος για την δημιουργία πολιτιστικού κέντρου.Μεχρι σήμερα βέβαια μένει αναξιοποίητο.
Μια καλή ιδέα θα ήταν να αναπαλαιωθεί όσο γίνεται πιο κοντά στην αρχική του μορφή με σκοπό να μισθώνεται σε όσους θα ήθελαν να ζήσουν μία νύχτα στο στοιχειωμένο σπίτι έναντι αδράς αμοιβής. Με την κατάλληλη προώθηση θα συγκέντρωνε το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους φαινόμενα από όλο τον κόσμο, διαφημίζοντας έτσι τις "ιδιαίτερες" ομορφιές του τόπου μας.